Esir tutulan adamlar, kaçırıldılar.. Kimse görmedi gözlerindeki hezeyanı, yıkılmışlığı, askerdiler onlar, koparıldılar siperlerinden.. Silahları yetim, öksüz kaldı, kışlaları boş, erler..
Dokunsalar ağlayacağım.. Ne garip.. Unutmak istemediğim her şey birden gözlerimde belirdi.. Evimizin adresini mesela telefon numarasını babam adına kayıtlı olan.. Ve babam....
Bugün ilk defa bir ağacın okşandığını görmüş rüzgar tarafından.. Her sabah gelip geçtiği kaldırımlar meğer ne kadar yüksek, ne kadar acımasız kayalıklardan ibaretmiş.. Trafik mesela, ne kadar fazla..
Gerçekten anlamak mümkün müdür insanı.. Kimlerin kalbi, kimler için ne kadar inanılmaz şeylerle doludur tahmin bile edemezsin.. Ve aklını okumak istemezdim kimsenin.. Gerçi okumaya ..
Seçimlerin, gittiğin yollar, karşına çıkan adam dahil olmak üzere her şey... Şu an bu ülkede kör bir kurşuna kurban gitmeyişin, aldığın nefes, bir alışveriş sonrası sevincin bile şanst..
İnsan daima sahip olduklarının aslında ne kadar kıymetli olduğunu onları tam da kaybedeceği anda idrak eder. Şöyle bir defalığına gider - gelir önceye ve şimdiye. Aslında bir kadın ..
Dedim ki, bu konuya işsiz kalmış biri olarak kesinlikle el atmalıyım. Hatta masaya yatırıp 'Kariyer' kelimesini lime lime etmek, neredeyse on yüz bin milyon tane iş arama sitesinde ''iş arıyorum'' ..
Sanırım hala parmaklarımda iş var.. Zihnim biraz karmaşık, iş yeri koşullarımın elverdiği gizli kapaklı bir penceren yazıyor olmamında etkisiyle azıcık heyecanlıyım.. İş aşkıyla çalışan bir..
Yazmayı seviyorum ve sanırım en güçlü savunma silahım parmaklarım... En çaresiz, yalnız, savunmas..