Şimdilerde hayatımın temel parçalarından biri haline gelen, bana neşe ve huzur vermek üzere ömrümde yer edinmiş olan müziği; nasıl olmuş da, bir kaç ay öncesine kadar sadece dinlemekle yetinebilmiş..
Ölüm… Gece iner gözlerine yavaşça. Yayılır nefesin çiçeklere, ay ışıldar soğuk bedeninde. Veda edersin tüm dünyaya. Tüm sevgiler seninle birlikte gömülür. Arkandan bakan yaşlı bakışlar… Ses..
Minik mutluluklarla süslenmiş hayallerim var benim hasret kaldığım… Minik dediysem; sahici sahici minik! Eskiden köyümüze gidecek bol bol vaktimiz olurdu. Dedem daha hayattaydı. Yaşıt..
Prenses değilsin sen! Camdan kalbini, camdan ayakkabı sanıyorsun! 7 sevimli cüce zannediyorsun dişlerinden kan damlayan 7 aç köpeği... Uykudasın çakma prenses! Uykunun en de..
Haftalardır medyada paylaşılan ölmüş çocuk ve bebeklerin, kanlar içerisinde çığlık atan kadınların, bir yandan enkaz kaldırmaya çalışan, diğer kayıplarının ardından yas tutan insanların görüntüleri..
Bir insan neden değiştirir tüm hayatını? Hayatından memnun olmayabilir mi mesela? Belki birinden kaçıyordur, bir şeyden… Sevmediği insanlardan, sevmediği bir şehirden… Ama… Ya çok seviyorsa..
Hayal kurmayı unuttuğumu sanıyordum. Özlüyordum ruhumu dinlendirmeyi, gezdirmeyi, umut etmeyi… Gözlerimi sımsıkı kapatıp kendimi zorla hayal dünyamın içine almaya çalışıyordum. Unutmamışım meğer…
Sevsem, ölümüm olacak gibi! Sevsem… Dinecek gibi sızım, başlayacak gibi başlamasından korktuklarım, gülecek gibi gözlerim, ağlayacak gibi yüreğim… Bilirim… Bu katı yüreğin a..
Yazmak… Tüm benliğin kalpten süzülüp kalemin ucundan kağıda damladığı o mucizevi lütuf… Ne rahatlatıcı, ne düşündürücü… Bazen nefes almak öyle zor ki… ”Yeryüzünde oksijen mi bitmiş yoksa ci..
Edebiyata ve yazmaya olan ilgim henüz 12-13 yaşlarımdayken yazmaya başladığım günlüklerle ortaya ..