Kurumuş bir ağaçtım en nihayetinde. Ne gelenim vardı ne gidenim. Nicedir kuşlar uğramaz, yuva kurmaz olmuştu dallarıma. Ne gölgemde soluklanan insanlar, ne gövdemi kazıyan aşıklar, ne de dallarıma ..
Günlerdir evde karantinadayken “Mutsuz insanların hikayelerini yazmaktan bıktım,” dediğim anda çaldı telefonum. “Açmasan da olur,” diyen iç sesime inat, açtım. “Merhaba,” dedi zarif, na..
Rüyamda görsem “hayırdır,” derdim. Şimdi bu kasaba, bu ev, bu avlu, şu dibini kazıp çukur açtığım ağaç mı yazgımız? Neye karşılık? Ne sen sor, ne ben söyleyeyim. Ya da dur, dinle! Bizimkileri buray..
Solmuş basma entari, nerde görsem tanırım. Başka kıyafet giymezdi zaten . Evet, evet, bu o. Keyfi yoktu, pek konuşmak istemedi. Elindeki bezle salon penceresini ovaladı durdu. Hadisene kızım dedim,..
“İnsan nasıl başlarsa öyle bitirir, boşuna hayallenme.” dedi annem. “Yok, niye öyle olsun ki? Dur bak büyüyeyim, hele bir de okuyayım, her şeyim yeni olacak. Kimsenin pabucuyla değil, kendi ayak se..
“Hikayeler hep aynı hikaye” diyorsan ve değiştirmek istiyorsan… 1969 yılında Ayvalık'ta doğdu..