Düşünür dururum... Bu ülkede insanlar oy verebilecekleri bir sol parti olmayan, dolayısı ile her görüşün temsil edilmediği bir seçimde oy kullanmayı red etseler demokrasi rayına oturur muydu...<..
Çok zor bu hayatlararası geçişler Ne zaman biri geçip gitse bakakalıyorum arkasından Ne zaman geçip gitsem gözüm arkada kalıyor Tam o geçiş noktası... Ne el sallayabiliyorsun gidene
Ben maaşlı çalışan bir insanım. Çoğu arkadaşım da öyledir. Yani biz ay sonunda elimize az çok ne geçeceğini bilen insanlarız ("az çok" değeri vergiye tabidir). Ama aynı zamanda da yılmadan, usanmadan..
Benim adım yok...Kafakağıdımın "ad-soyad" bölümünde yaşayanazılı bir boşluğum sadece...Benim irkilişlerim olmazYolda yürürken geriye dönüp bakışlarım yokturismim çağırıldı diye...<..
Bir hayat bulsam bir gece yolda Henüz yaşanmamış olsa Etrafta da kimse yoksa... Giysem üstüme büyük gelmese Belki intihar, belki cinayet Kimse benden bilmese... Alıp baş..
"Hayat acımasız bir gardiyan gibi..." diye fısıldadı boşluğa çocuk. Dalgalı saçlarında koyulaşmaya başlamış sarı tellerin yanıbaşında artık iyice belirginleşmeye başlamış beyazlar, birbirlerinin üstü..
Bir damla gözyaşını bulmuşlar başucundaVe cinayetin tek tanığınıSönmüş bir izmarit...Komşuları dedi kiSigara içmezdi ÜmitSon zamanlar halinde bir gariplik de görmedik...
Göğsünün tam ortası...DerinlerdeYangın yeriGöstermez acısınıÇektikçe içine havayıHarlar ateşini yana yana...Göz görmez Dokunan bilirDokununca yarasına...Kalabal..
Ben henüz yoktum burada. Geldiğim yerde süreç nasıl işliyor bilmiyorum. Belki de karşılaştık onlarla. 1977'nin Mayıs ayında. Yolda görüp yanından geçtiğim binlerce insan gibi belki o gün de yürüyüp ge..
Saat 00.30-01.00 gibi olmalıydı. Çalıştığım restorant’ın gece vardiyasından çıkmıştım. Hatırlıyorum...Victoria’dan 24’e binip Tottenham Court Road’a gelmiştim. HMV’nin önündeki durakta onlarca insanla..
İlk kitabımı, 'Pal Sokağı Çocukları'nı okuduğumdan beri yazıyorum. Yazmak beni o çocuklar gibi öz..