Dilek ağaçlarına bağlanan çaputlar misali insan, unutulup giden... Mavi göğün, çorak toprakların kırık silüetinde, filizlenen kimsesizlik bir avuç yaşamak... Sessizlik heybesinde ..
Soluksuz bir sevmekti insanı, ölümün küflü toprağına sarılan kefenimin soluk benzi. Toprağın iklimsiz bir griye bulanmış sessizliği idi. Sevmek, kırağı çalmış saçlarından öpmekti..
Ve en çok umutlar doğurur gece sancılı karanlığında, Ve yine en çok umutlar gölgelenir. Hani insan avuçlarında bir tutam yaşamak taşır yaaa yitip gitmesin diye, En çok kendi..
Nasırlı yüreğim, bakma yüzüme! Gözlerim saklayamaz heybemde ki tufanı. Adına saklı dediğim başıboş tümcelerin istilası altında yıkık bir şehir misali kimsesizliğim... Nasırlı ..
Ve Kasım da düştü saçlarıma yağmur taneleri ak diye... Gece ve gündüzün med cezir misali bilinmeyen bir denklemde saklambaç oynaması gibiydi, senin gelmeyişlerin ..
Ay bulanmış günbatımı kızıllığına geceye adım adım... Dağlar titrek bir karanlığa teslim, avaz avaz rakseder yıldızların silüetleri, yitik bir şehrin alev kokulu düş..
Gecenin ıssız toprağına yolculuk etmek misali seni özlemek, Su gibi, Sussuz kalmış çorak toprak misali... Gecenin hoyrat ayazına buz tutmuş alev misali sensiz üşümek, Har ..
Ve güneşin bile ısıtamadığı zamanlar... Rengim sonbahar... Bir güz mevsimi renginde sarı toprak, pay düşüyor ömrün hengamesine ıssız gökyüzü. Gölgeleri ayaza çalm..
Dağları ardımda bırakıp, sonsuzluğun engin mavisine uzun gitmeler çekiyor içimdeki çocuk. Uzun uzadıya sessizlikler içinde silinip, ateşin kor ettiği bedenimle gözya..
Ve karanlığın hükmünde ayan olur güne, umut dediğimiz zahiri gerçeklik. Düşler ülkesinde keskin güneş yanığı kalbimiz tutuşur denizlerin derinliğinde. Alev alev tut..
Eğitimci-Sınıf Öğretmeni-Sosyolog-Sessizliğe ağıtlar yakan bir nefestir kalemim.... Raflarda şiir..