“Unutmak en iyisiydi sanırım... Sildi hafızasını, hatırlamadı. Düşündükçe... Yüreğine diken batıyor insanın. Gül reçeli’ydi o Ankara’nın.” Ne güzel yazmış Nazmiyanımı Yılmaz Özdil, Allah ra..
Ülkemde, çevremde olup biten her şeyi, bildiklerimi, gördüklerimi, okuduklarımı ve duyduklarımı, hem..