“ Trenin penceresine yansıyan bu solgun yüz benim mi? Ya gözlerimin altındaki mor halkalar? Bana bu yıl vereceğin son yılbaşı hediyelerin mi? Kim alacak bundan sonra ço..
Fikriye, 1916 yılında, 2. kızını da kucağına aldığında, henüz 17 yaşındaydı ve bu dünyadaki misafirliğinin sadece 12 yıl süreceğini bilmiyordu.İstanbul Yedikule’de bir konakta otururlardı. Yüzü..
Bir bebeğin en güzel anlarından biri de bebeklikten çocukluğa geçiş anıdır. O minicik ağızdan dökülen ilk kelimelerin verdiği mutluluk hiçbir şeye değişilmez. Bu arada yavaş..
“Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum, Yıkadılar aldılar götürdüler, Babamdan ummazdım bunu kör oldum.” …. ..
Ne yazarı tanıyordum, ne de kitabın adını daha önceden duymuştum. Yıllar önce, kitap raflarından rast gele çekip almıştım okumak için. Arka kapaktaki tan..
Ben başa çıkmaya çalışıyorum ama nereye kadar? Sabırla, sohbet eder gibi cevap vermeye çalışıyorum yanıtlarına. Kimi zaman kahkahalarla gülmek istiyorum. ..
Bu yazıyı geçtiğimiz cumartesi ya da en geç pazar günü yazmalıydım.Belki o zaman, yaşadığım o coşkuyu satırlarıma daha da güzel aktarabilirdim.Aslında üzerinden dört gün geçmesine rağmen, yi..
Her şey yerli yerindeyken, ve hayat yolunda gidiyormuş gibi gözükürken, hatta kendimize göre kurulu şahane bir düzenimiz varken, taşlar yerinden oynarsa; örneğin, yaşadığımız ülke, dünya ülkeleri..
Sıradan bir vatandaşım, kadınım, anneyim hepsinden öte insanım. Duygularım var benim. Sevinçlerim, hüzünlerim, özlemlerim. Bir de insanca, insana dair umutlarım v..
Her yıl 29 Ekim geldiğinde Cumhuriyet Bayramı’nı kutlarken ulu önder Atatürk’ün 28 Ekim günü kurmaylarıyla yaptığı konuşmadaki o cümleler gelip yerleşiverir aklıma: “ Yarın Cumhuriyeti..
İstanbul doğumluyum ama 20 yıldır Antalya'da yaşıyorum. 3 yaşında bir oğlum var ve eğitimciyim. Kend..