bu havada en iyisi dostlarla buluşup dumanı üstünde tarçın kokulu salep içip iki lafın belini kırmak..
heryer zifiri karanlık sokaktan acı bir çığlık yükseldi yardım edin dedi bir araba hızla uzaklaştı ortalık sessizliğe büründü aklım hala yar..
tam çamaşır havası bahar kokulu deterjan deniz kokulu yumuşatıcı çamaşırlar ipte asılı kalsınlar özgürce uçuşsunlar..
kelimeler saklansa da uzağa gidemez araya mesafeler girse de yollar hep aynı değişmez bu şiirin akıbeti nereye gidiyor bilinmez..
üzgün olmak acıyı hafifletmiyor herşeyi bilmek sorunu çözmüyor pişman olmak bi halta yaramıyor..
şiir üzgün olunca okuyan hüzünleniyor mutlu sonla bitince türk filmine dönüyor kimse üzülmesin diye özgün şiir çıkıyor..
yılbaşı ağacı süsü ne kadar yalnızsa anlamsızsa neden orada olduğundan bihaberse ışıl ışıl yanıyorsa artık ne diliyorsa..
hüzünlü bir melodi çalıyor gaipten ney sesi geliyor kahrından ağlıyor sanki ateşte kavrulurcasına belki de çalan ağlıyordur kimbilir..
börtüye böceğe verdim kendimi şiir diye okutmayan ne olsun sevgiymiş aşkmış nereye kadar ayrılık sokakta buluştu hepsi..
hava birden soğudu her yalancı şey gibi yalancı bahar da bitti öyle ki izmir’e bile kar yağdı izmir üşüdü..
Hayatı ciddiye almam, emeği çok ciddiye alırım. Dünyanın en vazgeçilmez üçlüsü; çocuklar, çiçek..