Hayat değil acımasız olan biziz. O kadar acımasızız ki bize onlarca şey sunan hayatı sorgusuz sualsiz asabiliyoruz. Halbuki bir an herşeyi bırakın. O üzerinizdeki kasvetli maskenizden, şirretliğinizde..
Ona yardım edebiliriz. Onu düşünüyor olmamız bile bir tedavi süreci oluyordur belki. Çünkü yalnız bırakılmamak, manevi olarak da birşeyler verebilmek çok önemli.. Bu desteğin blog yazarlarımız sayesin..
1984' ün sonbaharında açmışım gözlerimi dünyaya. Belki de bundandır eylüle hayranlığım... Duyguların..