- Biliyorum benden nefret ediyorsun artık sen! - Allah aşkına nereden çıkarıyorsun bunları? Hayır canım ben senden nefret etmiyorum. - Belki de asıl sorun bu! Neden benden nefret etmiyorsu..
Balkonundaki mezarlık çiçeğinin hemen yanıbaşına kurduğu cilingir sofrasının tenhalığında, keyif saatlerinin henüz ilk dakikalarındaydı. Az once doldurduğu rakı bardağındaydı gözü yine her zaman..
Size soruyorum.Evet evet size. Bana cevap verecek misiniz? Kötü bir insan olabilir misiniz?Hayır mı?Peki “Hayır” derken, dürüst olduğunuza inanıyor musunuz?Demek kötü insan olduğun..
Düşündünüz mü hiç, duyguların da kendilerine has bir kokuları olabileceğini?Düşlerin mis gibi, taptaze bahar kokabileceğini düşündünüz mü hiç ?Kimbilir ne kadar ağır gelir di insana, inatla sa..
Düşündün mü hiç?Doğduğun günden bugüne, yaşadığın toplumla burularak nasıl sarmal hale geldiğini.Hayat gerçekten de böyle mi olmalı sence?Sürekli başkalarına bağımlı yaşamak. Kendini sürek..
Zamansız bir zamandı yaşanan.Ne kadar tutmaya çalışırsan çalış, parmaklarının arasından sessizce kayan.Ne bir başlangıcı, ne de bir sonu olan.Bazen çaresiz kalakalıyor insan. Donup kal..
Beni hissettiğini çok iyi biliyorum.Ama nedense hissetmene rağmen yokmuşum gibi davranmaya devam ediyorsun!Biliyor musun, bunun sebebini bir türlü çözemiyorum. Hele aradığın bir çok sorunun ce..
Sence neden böyle?Neden başkalarının yaptıkları senin için bu kadar önemli?Neden başkalarının sana söyledikleri gerçeğin yerini alıyor?Neden herkes haklı oluyor da, bir sen haklı olamıyors..
Silme şansın olsaydı kaç kere silip yeniden başlardın hayata?Acaba kaç tane karşılaşmak istemediğin seni yaşatıyorsun içinde?Kancalarla tutturduğun kaç geçmişi saklıyorsun içinde, sana acı ver..
Sen de çok iyi biliyorsun.Çok üzgünüm, canım çok yanıyor, hiç iyi değilim.Ama ne olur bana, sana anlatacaklarım için bu sefer de haklısın deme.Bu sefer de bana, beni tekrar etme.Bu sef..
Kimliksiz bir yazanım aslında... Bazen benim, bazen senim, bazen de herhangi biriyim. Belki d..