Başımın içinde bir uğultu, nereden çıkıp geldiğini bilmiyorum. Gecenin dört buçu ğundan beri uykuyu düneyi terk ettirdi. Olmuyor; uyuyamıyorum, eskilerden kalma bölük pörçük bir yığın anı dikiliyor ..
Olmadı, yine uyuyamadım. Kafamın içinde yıllardır dolanıp duran sorular, yine beynimi bir köşesinden kemirmeğe başladı. Nedir alıp verilemeyen benimle! Neden gecenin bir vakti uykularım delik deşik ..
Uyandığımda kendimi bir hastane odasında buldum. Beyaza boyanmış dört duvar arasında kendimi pek rahatsız hissediyordum. Beni tanıyanlar bilir hiç mi hiç sevmem hastaneleri. O ilaç kokusu doluşmuş şif..
O an susmak geldi içimden, asırlarca belki de sonsuza dek susacaktım. Tüm tanınmazlığıyla üstüme bir buhran gibi çöke dururken, onun bu halini çözümlemeye davranımlarına birer mana verebilmeye çalış..
Hayatta bir kez gittiğinde asla geri dönmeyecek üç şey zaman, sözcükler ve fırsat hayatta hiçbirzama..