Dün sokak arasında, yıllardır görmediğim, enerji dolu olduğum yıllarımda, her daim gülmeye neden aramadan, kahkaha atmayı su gibi, ekmek gibi gördüğümüz bir dostumla karşılaştım. İki çift laf ettik..
Gün Işığı Göç etmek, yaşadığımız şehirden, kalpten gözden uzaklarda olmak. Kısa bir süre için bile olsa, olmak istediğimiz yeri kendimiz tahin etmek, nasıl geliyor kulağa güzel değil mi?