“Sevgili Kış’ım Yaşam, Seni ne zaman uzun soluklu bir romanı okur gibi derince düşünsem, bana hiç bitmeyecekmiş gibi zor ve sert geçen bir kışı anımsatıyorsun. Sana yazacaklarım yi..
Ne vakit bu fotoğrafa baksam, W. Shakespeare'nin şu betimlemesi zihnime düşer: "Yağmuru sevdiğini söylüyorsun ama yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun. Güneşi sevdiğini söylüyorsun ama güneş..
SREBRENİTSA için!.. (Acıya adanmış bölüm) Gecenin sabaha yakın bir vaktinde bir gürültüyle uyandım. Yataktan çabucak fırlayıp salona koştum. Banyonun ışıkları yanıyordu. Ses oradan mı geldi..