Ve gözyaşlarımızın en derin sunağıdır sessizlik, damla damla dökülür içimizdeki acı gülüşlerin gölgesinde. İsimsiz, sorgusuz, sualsiz, kimliksiz bir adanmışlık taşıyoruz boynumuzda madalyon niyeti..
Karanlığın dilinde söylenmemiş sessizlik kalmamıştır. Zira tüm sessizliklerin gölgelerde resmedilmiş halidir gece. Kimine göre kuytu, kimine göre pus, kimine göre aydınlık, kimine göre de kendine k..
Matemi bile buz kesmiş, dili lal bir ezgiye dönüştü dünler avuçlarımda... Kına yakılmış ağıtlar misali şimdi suskun ve kederli bir gün batımı gibiyim... Neresindeyim hayatımın? Yaşadı..
Usanmışlık diz boyu bir yırtık misali ömür heybemizde... Sararmış ömürlerin kırk düğümle bağlandığı bir susmuşluk işte... Kimsesiz olmak ve kimsesiz kalmak arasında ince bir sır perdesi misali Araf..
Bazı zamanlar herkesin hayatında "dış kapının mandalı" gibi hissederiz kendimizi. Çünkü öyle hissedelim isterler! Peki biz gerçekten öyle mi hissederiz? İçten içe biliyorken kendi değerimizi neden ..
Kaybolsam alemin toz zerresinde.Acıyla yontulmuş ağıtlar ağır basıyor yaşanmış saydığım dünlere. Kaybolsam yetim bırakılmış ömrümün çocuksu hıçkırıklarında, zira kimseler fark etmez olmamış bedenim..
Bazen unutursun dünden yaralarını. Ama işte insan bu yaaa! yine gelir sana kim olduğunu hatırlatır. Nerde durman gerektiğini, sınırlarını, çizgilerini... Tek bir cümle ne kadar çok şey götürürmüş i..
Ve zaman lal kesildi. Zira hiç bir dilde karşılığı kalmamış bir sesssizlikti heybemde, umut... ... Bu coğrafyanın tarihinde kambur bir sancıdır insan olmak. Çorak küf kokulu..
Ve işte bazen hayatta sus payı kadar severiz kimi anları. Derin bir ruh sarar bedenimizin kördüğüm hallerini. Ellerimiz çene altı kilitlenir suskun düşüncelerimizin gölgesinde. Gözlerimizde umuda d..
Kimsenin kimseden bir yere gittiği yok. Herkes içinde yaşatıyor sürgünü olduğu yüreğin efkarını/yaşanmışlıklarını. Kimsenin kimsenin yarasını unuttuğu yok. Kimse olanın, yar..
Milliyet Blog
