Akşam eve dönüş yolundaydım. Vapur kıyıya yanaşır yanaşmaz kendimi kıyıya attım. Acelem vardı. Hemen istasyona yöneldim. Merdivenleri üçer beşer çıktım. ATM’nin önüne geldiğimde kartımı ç..
Cahit Sıtkı Tarancı durağı, tam bir yıl önce oradan geçmiştim. Zaman işte; ne yol yerinde duruyor, ne de yolcu! Bugün benim doğum günüm, ama ben bugünü kutlama..
17 Ağustos 1999’da yaşadığımız Gölcük depreminin üzerinden 8 yılı aşkın bir süre geçti. O felaketin izlerini bir türlü silemedik. Ancak bundan ders alıp da gereken tedbirleri de bir türlü almıyoruz..
Kader ve kaza, inanç sistemimiz içerisindeki gizem dolu yerini korumaya devam ediyor. Gerçi bizler, “kaderimiz böyleymiş” cümlesi ile bu sırrı çözmüş gibi davranıyoruz ama aslında sır halen olduğu gib..
Hayatını kader ile keder arasıdaki tek fark bir harften ibaretmiş gibi yaşayanları gördükçe, hayatımı farkında olmadan yaşadığım anlar olmuş diyorum. Her şey benim akıl ve duygularıma sunulmuşken,..
Yaşını ve boyunu "küçük" diyerek bir kelimeye sığdırabilsem de, hamlesinin büyüklüğünü kelimelerle anlatabilmem hiç de kolay olmayacak. Fazla uzatmadan, küçük dev adamın neyi başardığını anlatmaya baş..
Seher vakti sabaha ermeye başladığında, ben de Çanakkale’ye gözlerimi açmıştım. Yıllar öncesinde topların patladığı, rengi kızıla çalan koca boğaza ilk bakışım değdiğinde içim titremişti. Karşımda ..
“Benimle evlenir misin?” sözü dilimizden dökülürken, elimizde tuttuğumuz pırlanta; çoktan hedefi gözüne kestirmiştir. Adresi; serçe parmağın yanında duran ve taşıdığı sembolün adıyla bilinen parmak..
17 Ağustos 1999’da yaşadığımız ve on binlerce insanımızın hayatını kaybettiği Gölcük depremini; Gebze’de, 6 katlı bir binanın 6. katında yaşamıştık. Ardından da aynı binada; önce ağır hasarlı rapor..
Yeni bir mesaj daha geldi ve ne yazık ki yine yeterince anlaşılmadı! Ben de karar verdim, bundan sonra deprem öncesi alınması gereken önlemler için değil de depremin ardından yaşanacakları yazacağı..