Yirmili yaşların başında okuduğum kitaptan notlar aldığım defter elime geçti sayfalarını karıştırıyordum. Notlarımı, sorularımı ve kitaptan alıntı yaptığım cümleleri okurken bir cümle takıldı gözüm..
"Ben böyleyim..." Her kim tarafından hangi amaçla söylenirse söylensin duyanı rahatsız eden bir kelâm. Kendinde böyle bir hakkı görmeyip, aksine, en azından herkesten farklı olan için kesinli..
İnsan yorgundur, hayale sığınır kimi zaman. İnsan umutsuzdur, hayali sıkar çoğu zaman. Öyle kendinden emindir, Şu şu olsun da sonra hallederiz bunu şunu der durur. ..
Doğrular, karşısında, uygun olmayan ama özlemi yürek yakan arzular... Hayaller, karşısında, fedakarlıklara kurban edilmiş gerçek bir yaşam.. Özlem, karşısında, belki de imkansız olan vu..
İsyan ile iman arasında kimi zaman öyle ince bir çizgiye sürükleniyor ki insan cahile, cehennem kolay oluyor. "Kahpe kader!" diyecek kadar gerçeklikten sıyrılmış olana, "neden ben?" diyecek kadar k..
Sevda nasıl bir kordur ki insanın yaşatmaya çalıştığı her türlü değeri alt üst eder. Zûl olan ne ise makul kılar. Çekilen, çile olarak değil, hasret olarak görülür. Vuslata doğru uz..
Ey sesinde huzur, teninde ummanı barındıran yâr, Ey bakışlarında, söylenmemiş nice kelâmı dillendiren roza. Özlemi dindir. Hem kendinin hem yolunu bekleyenin... Gel,<..
Kelimelere dökülen her duygunun sıradanlaştığı, içeriğini kaybederek soğuk birer klişe halini aldığı söyleniyor olsa da gurbet acısını tadan, vuslatı hasretle bekleyen yaralı ve bir o denli yüklü ol..