Mahalle dediysem, genel anlamda yani…mahalle mi kaldı artık? Sanal dünya en büyük mahalle oldu, tüm sokaklar bu sanal mahalleye çıkıyor. Eskinin mahalleli tarzı aynen tuşların dokunuşl..
Ya da neden lafı evirip çevirip yazıyorsun? Düz direk söyle ki anlaşılır olabilesin. Senin evirip çevirip söylediğin sözlerden mizansenler üretmek zorundayım ben? Elbette değilim… be..
Yolda, işte, gerçekte, sanalda, telefonda, karşımızdaki insana önce “merhaba” deriz. Ya da “selam” deriz. Ben selam kelimesini az kullanırım, sıklıkla “merhaba” derim, belli bir nedeni..
İnsanların kendini konuşarak veya yazarak ifade etmesi iyi bir şey, eğer ki hayatı sadece kendi gördükleri ve bildiklerinden ibaret sanmasalar... İnsan şişmiş egosu ile aslında kendisi..
Sizin de zaman zaman ‘yav ben ne kötü bir insanmışım’ dediğiniz oluyor mu? Doğrusu benim sıklıkla oluyor. Sonrasında böyle düşünmeme sebep olan durumu irdeliyorum, kendimi ölçüp tartıp biç..
Ben ne diyorum, sen ne diyorsun? Geçenlerde ofisteki bilgisayarcıya sistemdeki bir sorunu aktarıyorum, ‘şöyle şöyle olsa bu sorun çözülebilir mi’ diye soruyorum. Bana sorduğum soru ile hiç..
Yoksa samimiyetiniz sıkıştırıldıkça patlayacak bir gaz kütlesi ya da üfleyince sönecek bir sabun köpüğü mü? Vur demi dostluğa, aşka, sevgiye, ilişkilere…karşınızdakine güven veremiyorsanız..
Zor olan “sevgi”, zor olan “sevebilmek”… Sorun burada “insan” kardeşim! Önce sevgi mi? Yoksa önce saygı mı? Hasbel kader aynı güneşin altında ısındığımız her insanı sevmek zorun..
Amaç; tüm ön yargıları yok etmek, genel kabul görmüş kavramları yeniden sorgulamak, doğru bildiğimiz yanlışların veya yanlış gördüğümüz doğruların daha önceden hiç hissedemediğimiz kadar farkına varab..
Kapı benim için bir metafor, yaşam benzetmelerimden bir simge... Kim bilir nelere tanık olmuştur, insana ilişkin duyguların, anların arkasında yaşandığı kapılar. Doğum, ölüm, ayrılıklar, kav..