Bak yine karanlıklar gidiyor Gün doğdu doğacak Bak yine yeşillendi dünya Çiçek açtı açacak Bin yıllık cefa artık bitmeli İnsanlar gülmeli canım İnsanlar gülmeli Açı..
Minicik elleri, küçücük bacakları var. Dünya on beden büyük üstlerine. Hemencecik büyümek istiyorlar büyük olmanın zorluğunu bilmeden...Çünkü onların dünyası savaşları algılayamayacak kadar temiz..
Özgür bir güvercin gibikanat çırpmaya çalıştım, yitik bir hayatın gökyüzünde.Çarptım her yanımı...Yaralandım, kanadım...Kırıldı kanatlarım.Bir öpüş yeterdisıcak bir gülüş ..
Upuzun bir yol...Başındasın, belki sonunda.Gidiyorsun...Aldırmadan "gitme"leregidiyorsun...Susuyorum...Bilmiyorsun öldüğümü.Ömrüm;dilinin ucunda, titriyor şimdi..
Sonbahar...yapraklar mavi.İçimde bir yürek yarası;hissediyorum epey derinde, sancısı mavi.Yara, bere doluruhum, bedenim...Kanları mavi.Bir kalem alırım..
Arkadaş değil, kardeş...Sadece bunu demem özetleyebilir onu ne kadar sevdiğimi. Çok az insanı sever, çok az insanı bulundururum hayatımda. Bu yüzden bazı zamanlar oldukça yalnız hissederim kendi..
Terör, ekonomideki bozukluklar, siyaset... İçimiz sıkılır oldu haberlerden. Yüreğimizin yanması ayrı!Ama bir şey vardı ki dün haberde o apayrı idi. Gözyaşlarımı tutamadım. Vicdanı olan hiçbir in..
Çözülmekte içim...Tüm düğümlerim yok oluyor.Bendim düne dek, çözülmez düğümlerlebinbir kez düğümlenen...Şİmdi güçsüz kalan, pamuk ipliği olan, yine ben.....
Dünyada pek kalmadı artık gerçekten barış için barış isteyen insanlar.En güzel duygulardan olan; sevgiyi, barışı bile pis çıkarlarına ait ettiler. Kardeşi kardeşine düşman ettiler. Yıktılar v..
Bir topraktımtek damla yağmur düşmeyen;çiçek vermezdim, dallarım yoktu...Aşkını yağdırdınbıkıp, bitmeden.Bir seni bekledimbaşkası boştu, Geldin...Çiçek verdim,