Geleceğe ait ne varsa her gün acımasızca tüketiyoruz. Umutlarımızı, sevgimizi, hayallerimizi, heyecanlarımızı… Tükettikçe de tükeniyoruz. Umuttan, sevgiden, heyecandan beslenmeyen bir yaşam insanı ..
Öyle anlar vardır ki sevinci veya üzüntüyü doya doya yaşarsınız. Zembereğinden boşalmıştır her şey. Sözcükler, jestler, mimikler, mantık, akıl, duygular farklı bir kulvardadır artık. Sizin içi..
Kelimenin kökenini, hangi dile mensup olduğunu Türkçemize ne zaman ve nasıl girdiğini inanın bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Zahmet edip, ansiklopedi ya da internetten araştırabilirdim de… Yapm..