Çaresizce sindirildim. Anlatsam inanmazdı kimse. Çocukluğumu bahane eder, sustururlardı beni. Aynı evin içinde yaşamak zorunda olduğumdan en azından başımızın çaresine bakacak gücümüz olana kadar s..
- Benim adım Semih. Şaşırmıştı Dilşah. O da elini uzattı. - Memnun oldum. - Okul bitti. Seni evine bırakayım Fıstık! Arabam var. Ne dersin? İlk önce şaşkınlığın verd..
Dilşah, evlerinin önündeki bahçede arkadaşlarıyla oynuyordu. Yanında kendinden dört yaş küçük olan kardeşi İpek, komşularının küçük kızları birde iki ev ötede oturan Bilal vardı. Evcilik oyunlarınd..
Savaş zamanlarında, o kargaşanın içinde yerleşmişlerdi buralara, yedi kardeşin yedisi birden aileleriyle birlikte göç etmişlerdi vatanlarından, ağır geçen kanlı savaşlardan kaçarlarken bir başka sa..
Günler içinde karşılık bulmaya başlamıştım. Beni sevdiğini söyleyen bir adam giriverdi hayatıma. Başımı omzuna koyabildiğim birinin olduğuna inanamıyordum. Sıcaklığı beni terletiyordu. Yakınlığı bü..
Babam sabah gidip akşam geliyordu. İşinin başında olmak zorundaydı. Evde olan bitenden bihaber başımızda birinin olduğunu düşünerek rahatlatıyordu kendini. Arkasında bir kadın vardı ona göre sırtın..
Ben evin tek kızı olarak yeni kayıt olduğum hayat okuluna uyum sağlamaya çalışıyordum. Boyumdan, yaşımdan büyük, hazırlıksız olduğum sorumluluklarımın altına gömerek anne acısını, anne olmaya çalış..
Her şey bir bahar günü, hiç de ona yakışmayan güneşli bir günde oluverdi, aniden. Evin içinde her zamanki gibi işlerini yapıyordu annem. Okuldan dönmüştük Can ve ben. Soner daha okula gitmiyordu. B..
Bir tek ben tanık oldum o geceye. Düşlerimi sakladığım, en kıymetlim olan yarınlarımı kaybettiğimi söyleyemedim kimseye. Umutlarım vardı benim, en az senin kadar en az onlar kadar karanlıkların eşl..
Dik yamaçlı dağların arasına sıkışmış bir köydü yaşadığım, küçük bir yerleşim yeriydi. Düz bir yolun sağında solunda birkaç ev, bazılarının içinde yaşamın olmadığı… Yani herkesin birbirini tanıdığı..