Kapıyı kapatıyorsun... Loşluğa boğulmuş ve tütsülenmiş odada bir pembelik, bir tülün ardında.. Gecelik mi bu? Bir defa daha gördün bunu. Evvel zamanlarda... Şimdi anımsayamıyorsun...-Bazen an..
Buluttan ötede bir yıldız saklanır öteden beri. Yalniz... Uzak... Kilitli kapıların önünde bekler düşleri. Uzanır yalnızlığına... Gizli yalnızlığına. Uzak umutlarının kapısını aşındırmayalı ne kadar o..
Alnini elinin tersiyle yavasca sildi. Yorgunluktan elleri titriyordu. Davetkar yataginin aralik kalan kapidan suzulen goruntusu fazlasiyla cezbediciydi. Iki nolu fircayi dislerinin arasina sIkistirdi ..
İşte bir kalem tüm yaşamını bağladığın. Bir kalem bu tutunduğun, elinde sıkı sıkı tuttuğun. Sanki onu bırakıversen bir uçurumdan aşağı düşecekmişsin gibi sıkı sıkı kavrıyorsun onu. Esirisin artık onu..
Karanlık hücrenin dört bir köşesinden yükselen garip ve rahatsız edici kokunun, beni sızdığım köşeden kaldıracak kadar kuvvetli olmasına şaşırmış halde doğruldum yerimden... Terden ve tozdan yapış yap..
Kendi kendine sarılıyorsun şimdi. Başını tutuyorsun. Korumaya çalışıyorsun kendini. Hayatın tüm bulanık anılarından ve kötüsünden. Buğulu bir sabah vakti gözlerini güneşe açmak istiyorsun. Ama olmuyor..
Büyük ihtimalle gecedir. Çünkü yalnızlık geceleri sever. Gündüzden nefret eder. Güneşin doğuşuna ise asla katlanamaz. Gecedir; Gölgeniz, yürüdüğünüz duvar dibinde bir uzayıp bir kısalır. Hele bir de ..