Atilla İlhan anlatıyor ; 12 Mart sonrasının kahır günleriydi. Bir sabah radyoda duyduk haberi. Deniz'lere kıymışlardı. Karşıyaka'dan İzmir'e geçmek için vapura bindim. Deniz bulanıktı, sims..
Dilime takıldı "acem kızı" türküsü bugün. Öyle böyle değil, saatler boyu " la ra ra raaa " dedim durdum. Okumak istedim ama okuyamadım gönlümce. Bi zaman sonra annem, "e hadi, söyleyeceksen söyle" ..
Dalgalandım da duruldum Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına Haydar haydar Ormancı Olmaz ilaç sine'i sad pareme Benzemez kimse sana ve daha niceleri... ..
Oturma odamızdaki konsolun üstünde tüm haşmetiyle duran radyonun dibinde oturur duyduğum herşeyi rahmetli dedeme, babaanneme aktarırdım. Eğilir eğilir dinler, kulağımı en iyi duyabileceği yerlere ya..