o kadar uzağız ki... ne kısa çizgi birleştirir ne de eğik çizgi, senle beni tükettik virgülleri acımadan, nokta koymanın zamanı şimdi. ..
dağların ardındaki o resmin duruyor hâlâ ayın sol yanında tutamam gözlerimi tutamam bakışlarım bir eşkıya gibi ben kaçsam da durmadan keserler ayın önünü daraldı ..
Aykırı bir kişilik… Marjinallikte az kalır… Yetmez hatta yaptığı sanatın yanında… Yaptığı işlere bakınca ( geçmişindeki yaşantısı kendi deyimiyle psikologları ilgil..
sokaklarında ayak izleri dolu, köhne evlerin apartmanlara yaslandığı, ve çocukların her şeye rağmen ip atlayıp körebe oynadığı bir kentin arka bahçesinde tanıdım seni,
Serçe adımlarıyla girdi karla kaplı yüreğime karları eşeledi, eşeledi... takıldı, gagasına sevgi. 2002 ..
anlık bir es verince hayata tez olarak geçti tıp kitaplarına 2007 ..
keşfedilmeyi bekleyen bir ada yalnızlığı yaşıyorum varsın kimseler sormasın ben sensizliği su diye içiyorum kimseler bilmesin, varsın sensizliği, onlardan bile sakın..
yazmıştım tek tek yağmur damlalarına sevgimi korunmak için açtın şemsiyeni. 18.05.2002 / 01:30 İzmir ..
bir sensizlik var ki bende binlerce köşeleri var ve bu köşelerin acıları hesaplanamayacak kadar açılı. 06.09.2004 / 13:11 İzmir ..
kaldırımlara uzanan yosma bakışlardan boy vererek uzandım yarınlara en kirlisini saklardım renklerin en temizlerini çıkarınca kendi gölgesinden korkan sokak lam..