Uykusuzluğum gecelerde senin için... Beklemelerim de senin içinmiş meğer... Yaşanmış olanlardaki hüzünler şimdi umutlar büyütüyor yüreğimde... Zamanında dökülen yaşlar besliyormuş sana olan sevgimi..
Kimi zaman anlamını kaybeder yaşamdaki çoğu şey. Her yeni gün için umutla uyanmak öylesine zor gelir. Akışına bırakmak ister insan zamanı, ilerlesin sessizce, ağırlığını hissettirmeden...Bazen gü..
Sadece uyumak...Çözer miydi herşeyi? Unutulur muydu yüreği acıtanlar? Peki ya kabuslar? Uykuda yakalayan ve üzerine daha da ağırlık veren kabuslar?? Ne uykuda ne uyanıkken...Çöreklenip kalanlardan ..
Varlığının sıkıntısıymış meğer, yokluğunda sebebini anladığım... Yaşanan zamana haksızlık bu. Eksik kalanlar dağı yüreğimdeki, bahar geçip gitti gözlerimin önünden, tutunamadım... Oysa kır ..