Ne idi bir zamanlar olanlar , Ne idi gönlüne olanlar, Ne idi, alemde olanlar ve ne acıydı âlemde olmayan, âlemde olmayıp da gönülde olanlar..
Ne çok şey var ne çok şey.. ve ne az cümle.. ..
Ne ağırdır bazen hissetmek. tüm dünyanın ağırlığını oncacık yerde hisseder de yorulur insan. Oncacık yer; bu alemi nasıl da insana dar etme..
Ne ağır ne dayanılmaz şu anı dedikleri, bu geçmiş dedikleri. Geçmiş geçince mi böyle acı kesilir, geçtikten sonra üzerimize üşüşürken mi acı getirir?
Merak ederdim , öğrendim ruhun şeklini; herkeste farklıymış; benimki bin parça . Şekli kırık kırık bin parça. ..
Biz çocukken bu dünyayı daha çok seviyoruz çünkü çocukken başkayız hep, büyüyünce, büyüdükçe birbirimize benziyoruz, sanki birbirimizi öykün..
Masal; bu dünyadan çıkışın olmadığını gören birinin, temiz bir hayali olarak ortaya çıkmış olmalı. ..
Kendini isteyen bilmelidir ki, kendinden başka yerde değildir kendi. Ama diğer insanları tanımadan, görmeden hiç kimse olamaz kendi. ..
Kim dilinden gönlüne tat vermeyeni, gönlünün tadını da tüketeni evinde ister? Istemez beşer, beşer derim zira mahlukun dahi gönlü huzurdan ..
Âlem tektir lakin her insana suret suret değişir. Her beşere başka görüntü verir, her beşerde farklı izler bırakır. Tek ve eşit olan kalpler..