Yolculuk boyunca onsuz yapabilir miyim diye çok düşündüm. Bir arkadaşım, "onu özlediğinde gökyüzüne bak" demişti ama kafi gelir mi, üstelik bu konuda kendimi ikna edebilir miyim bilemiyorum..
Bazen sanki bir şeyler ''sonsuza dek'' aynı sürecekmiş gibi geliyor bize, iyiyse iyi, kötüyse kötü! Oysa hiç de öyle degil.. Her an her şey degişebiliyor. Hep bizim sandıgımız, ayrılmaz bir bütün o..
"Bu nasır illeti bulaşıcı mıdır acaba" diye düşünüyorum acı içinde yürürken. Canım, olmadığını biliyorum elbette.. acıdan böyle düşünüyorum. Kaldırımın kenarına park edilmiş özel, siyah bir..
Bir kartpostalın üzerindeki yazı; Çocukken ne kadar küçük şeyler için ağlardık Bir tutam saç, bir oyuncak araba, bir bebek… Şimdi büyüdük... Çok büyük ola..
Sarı lekeler kaplamış elleriyle kapladı ellerimi... Deniz mavisi gözleri bulanık bulanık... Bakmaya, görmeye mecali yok. Çok geçmez dedi, gideceğim bu dünyadan... Belki o uyuyor ..
Eşiklerle aramda var bir ilinti.. Kapı eşiğinde doğmuşum mesela... Gerçekten! Yani, annem öyle anlatırdı doğum günüme yakın zamanlarda. Gördüğüm ilk eşik ise; anneannemin ev..
-Benim ayakkabılarım yürürken neden ses çıkartmıyor?" -Çıkartır kızım, çıkartmaz olur mu hiç?" -Hayır çıkartmıyor... Çok sessiz.. Yürüdüğüm hiç belli bile olmuyor" -Nasıl ses çık..
Kuşlar kadar özgür olmak isterdim.. Ne üzüntüm olurdu ne de Umutsuz umutlarım. Dallara konardım bağırtısız... Öylece kendi halinde Sessiz, Uslu bir k..
Kulakları çınlasın... edebiyat hocamız Muttalip bey kompozisyon yazdıracağı zamanın öncesinden derdi ki; en güzel kim yazarsa ona "yıldızlı aferin..." Ve hepimiz birbirimizle yarışır "yıldızlı..
Tekirdağ'ın eski sokak içlerinde eski ahşap evlere baka baka yürüyorken;.. "Bang.. bang.. bang!..." diye bağıran ince tiz bir ses duydum... Durdum. Etrafa bakınıp ..
Milliyet Blog
