YOKLUĞUMDA EN ÇOK BEN DEĞİŞMİŞİM Uyuyorum şimdi. Uyanırım belki bir ara asılırım küreklere. Uyanırım Ve ölmeye de bir ara vaktim olur. Toplayıp derin yarıklara yuvar..
Sırtına bindim gecenin avurtlarımda çalkalanan şarap dilimde gezinen göz. gez göz gör ali. öl kendin olarak sevin ve kendi zamanına eski ..
gözlerimin kursağında kalır çocuk bir yel estiğinde dağılıveren gelinciğin kırmızısı ..
patika yolda kedi, susuz ay üzerinde. elimde; ölü bir şair nefesi. kitap kahve ve konyak kokuyor gece serpiyorum ..
şimdi, ağırlığımı, ağrılarımı artırıyor düş ektiğim bahardan artakalan. yağmur sonrası cama kırılan kadının bıraktığı buğuyla daldığım serin uykular, uykularında kaybo..
gözlerin; suyu uyandırmadan, parmaklarının ucuna basarak yürüyen gökyüzü. suyu uyandırmadan, parmaklarının ucuna basarak yürüyen gözlerin. u..
ötede kelebek ölüsü taşıyor kırmızı karıncalar ter kokuyor kırmızı 'Her şey yolunda anne' kediler yalanıyor güneşin tadı damarlarında kokuyor güneş kırmızı... ..
öpüşürken, dudaklarının yarasından, dilimin ağrılarına konaklayan göçebe çadırları; çok şükür... bulut var su var gök var. avuçlarımla yamarım ..
söyle, ey kendini beğenmiş yalnızlık hangi uçurum doyurur iştahını tutun bu denize acı tan... boyalı çocuk uykularıma dökülür gün boyu avuç avuç biriktird..
Yalnızlık paylaşılmaz da, birden fazla parçası olur.. Ama; toplandıkça bir türlü bir etmeyen. O; zaman. işte O yalnızlık; bir i bulmaya çalışma.