Hepinize Merhaba! Çalışma hayatına başladığımdan beri en uzun tatilimi bu yaz yaptım. Çok heyecanlı ve umutluydum 2010 yazından. Sizlere veda ederken de, bu uzun aradan, dört dörtlük bir şekild..
BEN Çekip gitmek istiyorum bazen... Ne başka bir şehre-ülkeye ne de başka bir yurda ya da yuvaya... Çocukluğuma çekip gitmek istiyorum. Ekmek elden su gölden yaşadığımız, rollerden, sorumlulukl..
Nostalji seven bir insan olduğum için eski günleri biraz daha hatırlamak istedim. Bir de yazdıklarım, bir satır-bir kelime de olsa, okuyan birilerinin işine yararsa ne güzel olur... Hele de şu ara k..
"Mememe elleme!" dedi. Belediye otobüsünde, yanyana ayaktaydık. Dik dik, ters ters sağına soluna baktığını gördüm bir iki sefer. O seferlerden birinde gözgöze de geldik; başımı çeviriverdi..
bir zamanlar... biz küçükken... boylarımız, ellerimiz, enlerimiz küçükken... ve yine de kalplerimiz galiba en çok şimdikine benzerken... korkularımız elbette o zamanlar..
Sevgili Genç Arkadaşım, Girdin çıktın mı ilk basamağa? Haydi gözün aydın! Var mı bir numara? Sanmam!... Üç soru ordan, beş soru burdan... Hakkında hayırlısı... ..
BEN Bir tuaf suçluluk duygusuna kapılıyorum, eski fotoğraflarıma bakarken bazen... Sanki fotoğrafın çekildiği o gün, hatta o mevsim, o yıl... Çok daha iyi yaşanırdı da es geçtim-es geçtik gibi..
Değişik değişik haller var ruhumun içinde. Bazen neşeliyim, bazense sanki dünyanın bütün yükü benim üzerimde. Oysa düşünürsen ne sorumluluğum var ki benim?! Annem hep böyle der zaten... “ Sanki dünya..
Kara Korsan, ayyaş Niko ile atıştı. İlk kez hesabı ödemeden, çekti kapıyı çıktı. Gemiye dönünce ama işte bağrına bir ateş saplandı. ”Ah!...” dedi. ” Ah!... yanlışlık ettim. Ne olursa olsun..
BAZI EŞYALAR VAR Kİ... SÜREKLİ KULLANIMDA...Bazı eşyalar var ki, eskimiyor, yaşlanmıyor, nasıl oluyorsa... Gizli bir süper güç mü var içlerinde artık neyse... Anlamını yitirmiyor bu eşyala..