Bazen sevdiğimiz artarhatta gözlerimize batar bakınca bir serzenişle kaybederiz gül mevsimi çatınca oysa bir akşamüstüdür hayat bir güneş doğumudur uyanınca hatta bir çocukluk ..
Bak kardeşim boş ver insan duygularını bize ne. Biz sanatçıyız. Şair olup insan ayırmalıyız. Duygularımızı saklamalı kelime oyunlarıyla dizeler yapmalıyız. Tabi yorumlarımıza da dikkat etmeliyiz. Aman..
Bakma günle gülüştüğümeBen de sırıtıyorum senin gelişineDün böyle değildi bu güneşGözlerime gölge değinceHüzünlerimde sen yoktunSevincime neden koştun ayrılıkEn sonunda beni de..
Tanrım ne çok sevdim vurgun kadınları, körpe rüzgarları dökülmüş yaprakları geçen mevsim ben miydim bu şehir ve babam kokan sokaklar yağmurlar, haksız ayrılıklar ben miydim t..
Tanrı seni fısıldadı benim çocuksu yüreğime budadım bütün umutlarımı senliyim sensizlikten benzettim çiçeklere bakışlarımı gözlerimde kaldı esmer gölgelerin içimdeki sıradağlar..
Hesabını iyi yapacaksın ayrılığa hazır olacaksın her an ayakların sokaklara düşmemeli hemen kaçacaksın ellerinden gözlerin güneşi beklememeli dudaklarını tanıma yol al..
İçkiden ne zaman kaldı leyla’yı sevmeye ne de zamansız evime ekmek götürmeye itti, çakaldı, sırtlandı, daldık konuşmaya konuştukça utandık bir şey söylemeye.....