Gene bir gece vakti, sanki hayat sakinleşmiş çevremde, sanki gene yalnızlık çökmüş tek başıma otururken her zamanki yerimde.Biliyorum geceler gene yakın bana, bu hızlı yaşadığım, düşünmeden ve..
Gecenin ilerlediği saatler bunlar, artık yavaş yavaş üstümüze kara bir perdenin, dokunulası bir yalnızlığın çöktüğü anlar yaklaşıyor. Ortalıkta duyulması çok basit bir sessizlik, nefes alış verişlerim..
Gitmeler geldi gene bana, şehir şehir alıp başımı gezmeler çaldı gene kapımı. Bu sefer ne zaman gidiyorum hiçbir fikrim yok ama gidiyorum gene biliyorum geldi mi gitmeler gitmemek olmaz.Zamansız ..
Benim bir arkadaşım var, hayatı gözlerinden görmeyi becerebildiğim bir dostum, benim için başka bir beden neredeyse, ruhum ruhuyla yer değiştirebiliyor, hissettiklerini onunla beraber hissedebiliy..
Bazen yazmak için insan bir şeyler ihtiyaç duyuyor. İlham perilerine, yeni duyduğu hüzünlü şarkılara, bazen de garip ama cevapsız kalan mesajlara. Gecenin bir vakti, kulağınıza çalınan hüzünlü ..
Sigaram tütüyor masamda yine, özlemişim seni yavaş yavaş farkına varıyorum. Belki de ellere elimle teslim ettiğimdendir seni içimde garip bir burukluk, belki de hiç giremediğim kalbini ellere elimle..
Geceler, geceler yine her yerde bu aralar. Buz gibi soğuk ve acımasız. Gecenin karanlığı kokuyor dinlediğimher şarkıda bir söz, her yeni açtığımda kitapta önsöz.Yine yalnızlık mı geliyor ned..
Bazen çok çabalamışsındır. Tam “evet, olacak, başaracağım demişsindir” ve birden karanlık çökmüştür üstüne, ansızın. Soğuk rüzgârlar etrafında ne var ne yok süpürürken senin avuçların terlemeye baş..
Ey memleketim, döndüm sana yıllar sonra. Terk ettiğim gibi küçük bir çanta ile geri döndüm sana. Bakıyorum hiç yadırgamadın beni, başıma ördüğün çoraplarınla, önüme koyduğun kadehlerinle kucak açmı..
Sinir buhranları ne acayip şeyler. İnsan kendini tanıyamıyor yaptıklarına bakınca. Ağzından çıkan sözlerin hiç kendine yakışmadığını düşünüyor geriye dönüp baktığında. Oysa içinde uyanan o vahşi yarat..