Bir pazar sabahı tüm Türkiye kapısında kırmızı başlıklı bir kediyle karşılaşacak. Hastalanmış, zayıflamış ve terkedilmiş kediye yüreklerimizin kapılarını açacağız bir ulus olarak. İşte o pazar gün..
Kızıl bir gündoğumunu izliyordum penceremdeki canlı tablodan... Tam olarak açılmamış kısık gözlerimde özlem dolu bir tebessüm oturuyordu... Sıcaklığıyla herşeyi kucaklayan güneş şehrin sabahçıların..
Sırılsıklam olmuştu elbiselerim ... Üşüyordum .... Titremelerim çoğaldıkça çocukluk anılarımı düşünüyordum.. O yıllarda hepimiz mutluyduk .. Yaz gecelerinde eve girmek istemezdik... Oyunlar oynardı..