Ne kadar nankörüz değil mi biz insanoğlu. Hep bana diyen, verdikçe alan aldıkça veren. İkisinin de ayarı yok. Öyle işte ortasında buluşmayı hiç denemeyiz yapamayız çünkü çok zordur, hayatta hep vere..
Terkettim herkesi, herşeyi, kendimi bile. Yola koyuldum elimde bir tek yüreğim ve gözlerimde hatıraların iki damla yaşı ile. Hayli yorgundum yaşadıklarımdan. Geriye bakmadan devam ediyordum, kaçarc..
İnsan olduğumuzu zannetmek... Olduğunu zannedenler de, emin olmak için kendine dönüp bakması yeterli, bakabilmeyi de unutmamışsak eğer. Çok da şaşırmamalı aslında....İnsanlık öyle basite inmiş k..