ÖPÜVER GEÇSİN Ben karanlıktan korkarım Aşkınla aydınlat beni Gönlüme güller diksin ellerin Bahçem şiirleşsin Yandım kavruldum sensizlikten Gel de bahar yelleri essin Sevgin ..
Sevgi ve dostluk neredeyse mutluluk da oradadır sevgi ve dostluğun olmadığı bir dünyada insanlık komadadır ..
Vicdan cüzdana tutsak sevgi kayıp sevmek ayıp insanlığa çığ düştü dostluk kazaya kurban gitti güzellikler bencilliğin zindanına atıldı erdem hasta yatıyor revirde şiire ..
Kar yağıyor kar yağıyor Umduğumuz dağlara kar yağıyor Kardan adamlar kaplıyor her yanı Söndürmek için ışık arı..
Sevmek gül dikmektir sevdiğinin bahçesine kendi bahçesine dikercesine atmaktır kini nefreti çöpe yönelmektir doğruya iyiye güzele gülün dikeninden yakınmamak..
GELİN DOSTLAR GELİN Gelin dostlar gelin Dostu olalım doğrunun iyinin güzelin Dalalım hadi sevgi deryasına doludizgin -çöl kafalılara inat- Cümbür cemaat ..
Ey güzellik Sensin kurtaran benliğimizi Monotonluktan Aşk yağdırırsın gözümüze gönlümüze Seninle yeşerir doğamız Seninle kanatlanır Düşünce ve duygularımız ..
Radyoda bir zamanlar Alpay'ın okuduğu şiirimi yeniden gözden geçirdim ve şunları yazdım: Ben bir kuyuyum derin mi derin yosun tutmuş öyküsü, duvarımda çilenin aylar yıllar geçiyor ı..
MUTLU OLMAK İSTERSEN... Mutlu olmak istersen Başına bir iş gelince Hemen bürünme yasa Güneşini karartmasın Karamsarlık ve tasa Umudunu yitirme Güze..
KİM ÖĞRENCİ KİM ÖĞRETMEN? Kırk yıllık şair yazarım ama Yazamıyorum gözlerinin yazdığı şiiri Anlatamıyorum ne yapsam Dizelere sığmayan güzelliğini... Yüzüne benziyor diye seviyor..