Herkes bir şeylerden esinlenerek yazıyor yazılarını mutlaka.Ben de sevgili Melda' nın '' erkekler ağlamaz ''adlı yazısının başlığından esinlendim bu yazımda.. Erkekler ağlamaz mı gerçekten...
Hani.. hepimiz bazen bir yalnızlık ve kimsesizlik hissederiz ya.. ama o sahiden de yalnız ve kimsesiz bir insan.. bizim yalnızlıgımıza ve kimsesizliğimize benzemiyor onunki.. bugüne kadar onu sahiplen..
Hemen hemen hepimizin içinde bir bencillik duygusu vardır..ama bazılarımızda biraz daha fazlacadır..bu psikiyatride ''narsist''kişilik olarak tanımlanır..(Hasan Arslan kardeşimiz daha iyi bilirler)..
O'nu ilk gördüğümde,evinin önünde..sokak kapısının yanında dikiliyordu..elinde içi kül dolu bir soba kovası vardı.. kovayı çöpe boşaltacaktı besbelli..elleri yaşlılıktan titriyordu..dikilip seyrettim ..
Yarabbim..evin en küçügü olmak ne zordu..ekmek almaya gidilecek, ben..Bakkala gidilecek ben..kasaba gidilecek yine akıla ilk gelen ben.. ''Neden ben yaa.. neden ben..''derdim.Alla..
O..birçok insandan daha insan..birçok insandan daha dürüst..birçok insandan daha mert..daha iyimser.. ve komplekssiz..terminale işim düştükçe,gidip geldikçe izledim, tanıdım onu..Hüseyin'i..iyi ki de ..
Guguk kuşlarının benim gözümde çok başka bir yeri vardır.. Ta öteden beri hep gözlemlerim.. Erkeği ile gaga gagaya öpüşmelerini, birbirlerine kur yapışlarını.. ''guguk guk.. guguk guk.. diye şirin ..
Azime, ismine yakışan bir kişilik.. Çok azimli ve çok çalışkan bir kadın.. Kütahya'nın ''Bölcek'' köyünde yaşıyor.. çok sevdiğim saygı duydugum insanlardan bir tanesi.. Boşa geçirecek bir saat..
Camdan bakıyorum öylesine dalgın..hava yine kurşini bir grilikte..yine yagmur damlalarını yere vuruyor.Karşı evler de perdelerini yarı aralamış..güneş yok ya, bari içeriye ışık girsin diyor onlar da b..
Uzanıp perdeyi camın yarısına kadar çektim.. Gögün yarısına kadar yükselmiş bina var şimdi gözümün önünde. Evimin arka tarafı buraya bakıyor..''Ne kadar ruhsuz Ve.. Ne kadar lüzumsuz bir yere yapılmış..