İstanbul, hüznünü bulutlara yüklemiş, Bulutlar şehrin ışıklarını taşıyor, Başka şehirlere…Kim bilir hangi şehre bırakacak, Taşıdığı yalnızlıkları.Ve ardından ıslak bakışlar kalaca..
Şimdi bir şubat soğuğusunSana sürgün sokaklarımdaAdımlarım boşluğuna düşüyorSancıları depreşiyor sensizliğinİstanbul oluyor yalnızlığımÜşüyorum ..
İnsanlar ölüyor, insanlar ağlıyor ve insanlar yok oluyor. Bizler varlığımızın, benliğimizin saltanatındayken. Hiç sorgular mısınız kendinizi? İnsanlar hayatta kalma mücadelesi verirken, bizler neyi..
Gece yarılanır pencerende, Uyku tutmaz.Satır aralarına yaslanırsın, Gölgede bıraktığın acıların uçuklar.Dillenir sessizlik yanı başında, Bağırsan duyulmaz sesin, Sen, hangi se..
kıskanır gecedokunduğun her teni, kusar ayrılığı karanlık.ayakuçlarına biriktirdiğin gitmelerdolanır ayaklarına, kıskacındadır artık hayatzamanın…kemirir yarınlarını, bügü..
Sabaha satırlar kala düştü elime sancısı, Kalemin ucunda büyüdü mürekkep, Büyüdükçe kadınlaştı, Kadınlaştıkça ağırlaştı.Düştü sonra beyaz bir sayfaya, Anne karnına düşer gibi...
Kır saçla mevsimler kapımdaMartı çığlıklı geceYağmur kokulu ellerin uzakŞehirler dolusu heybem bomboşKinayesini yitirdi kurduğum cümlelerMiras kaldı sendenMiras kaldı şizofren ..
Sen…Yazılacak bütün şiirleri şairsiz bıraktın.Kentler yarattın küllerinden, Sokak sokak sevda yükledin sakinlerine.Pusulasız denizciler uğradı limanlarına, Demir attı kentinin sisl..
Âdem ile Havva cennette gezerlerken âdemin aklına yasak meyve ve Şeytan gelir. Havva’ya sorar.Âdem: Havva! Yav biz bunca zamandır cennette geziyoruz, tozuyoruz ama ben ne yasak meyveyi gördüm ne ..
Yaşadıkça zorlaşan bir yalnızlığın koynundayım, Kararan gün vurur pencereme, Kanar sardunyalar ellerimde, Susmalar sarar bir yanımı, Diğer yanım üşür.Üç beş satırlık yaşarım hayatı..