Düşünüyorum yıllar nasılda hızla geçiyor. Bir zamanlar evinden dışarı çıkmayan, asla olmayacağını düşündüğü hayaller kuran mutsuz bir kızdım. Oysa hayaller kurulmalıymış, çünkü kurulmayan bir hayali..
…“Bir zarfım var bugün ulaşması lazım!” …“Ne yapmamı tavsiye edersiniz?” ... Evrakım Kocaeli- İzmit’ e gidecek ve bugün içinde ulaşması çok önemli(!) MNG Kargo ve Yurtiçi Kargo’ yu a..
ÖSS Sonuçları açıklandığında çok mutlu olmuştum, istediğim (!) her bölüme gidebilecek kadar iyi bir puan almıştım. Fakat istediğim bölüme gidebilecek miyim(?) ...bilemiyordum(!) Ken..
İnsan kendini bazen şanslı görür. Her şey yolunda gittiğinden dolayı mutluluktan tüy kadar hafif olduğunu hisseder. Fakat böylesine güzel giderken her şey içine bir his doğar “bu durum değişecek”..
Bugün yıllardır görmediğim canım dostumla yeniden buluştuk. Heyecandan içim kıpır kıpır... Sınıf arkadaşıydık, ortaokul son sınıfa kadar birlikte okuduk sonra ben ameliyat olmak için hastaneye yatt..
Kaldırımın kenarında ilerlerken karşıdan geçmek üzere olan bir öğrenci kız gördüm. 11 yaşlarında olmalıydı ve o da ne? ..Hızla bir araba geliyordu üzerine doğru! İyi bir sporcu, koş..
Engelli ailelerinin toplum içinde nasıl zorluklarla karşılaştığını düşündüm geçen gün(!)… Bu konudan hiç bahsetmediğimi hatırlayınca bu seferki yazı konum olarak bunu seçtim. Hep engellileri..
Bir gün kendimi bilmediğim bir yerde, mavi boyalı bir çukurun içinde buldum. Oradan çıktığımda her yanım tepeden tırnağa masmavi olmuştu(!) Biran önce evime gidip yıkanıp temizlenmeliydim h..
Sonbaharı yaşadığımız şu günlerde, hâlâ yazdan kalma kırpma güneşli güzel günleri/saatleri bulabiliyoruz. Böyle güzel havalarda da herkes gibi engelli olmasına rağmen bizlerde (rağmen diyorum çünkü..
Cemal Reşit Rey Konser salonunda geçtiğimiz Cuma günü (19.02.2010 tarihinde) Fazıl Say ve Arkadaşları “İstanbul Bestecileri” konseri vardı. Bugüne kadar Fazıl Say’ın canlı performansını izlememiş..