"Ya dışındasındır çemberin. Ya da içinde yer alacaksındır..." M.Mungan Elif Ana. Bir umudun insanı. Yoksa umudu mu onu insan ediyordu sevgisiyle, düşünülür... Arada seyrettiğim güzellik..
Sarmaş-dolaş dolaşırdı elleri yüreğin. Devran dönse de dönülmeyen bir akşama karşıyım karşı kıyı da. Belki sızı diner, acının tadı tat verir. Ve bu da biter işte... Başlamayan niye bitsin ki? Yok yok..
Masallarda... Akşam mor bir yalnızlıkla geliyor yine...Mavi göğe, eflatun, mor ve lila karışımı renkler ne de yakışıyor.Sis de basmak üzere karşı kıyıyı.Ve beyaz bulutlar nedense akşama yakışır ..
Bir gönül uzanışıdır tüm rüyalar esmelerde... Umudu, oluşu, olmayışı hiç umursamayan bir vurdum duymazdır rüyanız... Hoyrattır. Başa buyruk. Susturur akıldan olanı. Söz dinlemeyen bir yaramaz çocu..
Belki de bakışlarda herşey... Bakmakla görmek arasındaki nüans da. Belki de görünenin çok ötesindeki bakışlarda, bakmalarda aranılan. Aramak ...neyi? neden, niçin? Bulmak için mi? Bulmak bence kaybe..
“Üzülme değmez" dediler..." sen üzülme "... "yeter ki" . Ne korkunç bir anlamamazlık ama anlıyorum anlamamalarını işte. Oysa çoktan ses ettiler dağa ve gümbürdedi ortalık. Çığlık koptu . Ürperdi ten o..
Nereye gitsem varamadım, nereye varayım desem gidemedim. Yürür gibi oldum, durdum... Duruldum. Dirildim. Dirildikçe öldüm. Önümdeymiş meğer göremedim. Nerede biter bu sonsuzluk ? Bilemedim, bilmeyi..
Yazabiliyorken ellerim, görebiliyorken gözlerim, yüreğimin kolları sarabiliyorken gönül şehrimi, kalem dağılmadan kağıda akışkan bir üç nokta ile gidiyorum gidebildiğimce... Bitti diyemeden söze te..
Yürüdüm. Sadece yürüdüm. Düşünmeden ,düşmeden... Bakmadan umutsuzluğa ,batmadan izlere... Sevdikçe azad olan ruhumla yollarda yol aldım, hala da yol alıyorum... Nereye gider, nerede biter, hi..
Aşk diriliştir tüm acısına karşın... Öldürmek kolay değildir aşkı "öldürdüm" diyenleri kıskanıyorum doğrusu. Ki içinizde hep varsa , gitmiyorsa , yer edinmişse, hatta sığınıyorsanız en olmazlarda bil..