Dün daha çoktun, bugün daha az.. Belki yarın en çok olacaksın.. Kimbilir kime ve neye göre.. Hep aynı yoğunlukta değilsin. Herkeste, her anda yansıman farklı.. Kimi zaman boşluk, kimi zama..
Bazen herşey üstüne gelir insanın.. Bildikleri bilinmez uçsuz bucaksız bir sonsuzluk gibidir. Kendini kaybeder kurduğu düzlemde. Sadece kendine ait değildir hayat ama bencillik bir hain gibi ele geçir..
Kapı çaldı. Heyecanla kapıyı açmaya yöneldi. Bir an tereddüt etti, kapıyı biraz daha geç mi açsaydı? Evet, birkaç saniye daha geç. . . Açtı. -Hoş geldin, dedi, heyecanını gizleyerek,..
Üstüne umutsuzluk abanır bazen... Nefes alamadığını hissedersin. Cebindeki umut kırıntılarına göz gezdirir, umutsuzluğu elindekilerle kandıramayacağını kabul edersin..Gerçekçiliğin seni tüm düşle..
Yaz aylarında birlikte yaşamaya alışmış ve birbirleriyle kaynaşmış yemyeşil yapraklar, tırmandıkları duvarları örterlerken aynı rengi taşıdıkları için ayırt edilemez birbirlerinden. Biri diğerinin ön..
Başım dönüyor. Gözlerimi kapatıyorum daha hızlı dönüyor. Kulağıma çalınan tüm sesleri hayal meyal işitiyorum. Bana duyurmak isteyen yoktur herhalde..Bir ben, bir kendim, bir de yalnızlığım.. İlk..
Bundan birkaç yıl önce gördüğüm bir yazı çok etkilemişti beni. İşyerimdeki duvarıma asmış, okudukça kendimi daha iyi hissetmiştim.Yalnızlığımdan kurtarmıştı sanki beni o cümleler. Kendini benim g..
İnsan doğmuşuz.. Düşünmekmiş ayrıcalığımız.. Konuşabilmek.. Fikir üretebilmek.. Üretilen fikirlerden beslenebilmek.. Tecrübeler edinmek.. Aktarabilmek.. Sonuna kadar insan olmakla yükümlüyüz..Çocu..
Bülent’le aynı sınıftaydık. Ön sıramda oturuyordu. Efendi bir çocuktu. Öğretmenler sınıfa girdiğinde hemen ceketini ilikliyordu. Arkadaşlarına da çok saygılıydı.Çok konuşmazdı. Sınıfta bir sohbet ..
Onun adı Duygu..Duygularıyla fazla oynanmış. Uykuya daldı şimdi. Belki güzel rüyalar görüyor.İçini rahatlatmış belli ki.. O anlattı, ben dinledim. Onu yaralayan parçacıkları aldım içinden,..