Işık; aşkı karanlığın. eksildikçe yakınlaşır ve bir gün "yok" olduğunda tamamen! erer vuslata..."Hiç" "yok" "olur" mu?..
Ben meyvenin her türlüsünü severim. Eşim de sever ama benim kadar düşkünü değildir. Yine de tüm meyveler içinde elmayı, eşim kadar kimse sevemez herhalde. Elmayı çok seven eşim ise elmanın yeşil ve e..
İnsanın doğal hali mutluluktur ve insan aslında daima mutludur. Ama bunu her an duyumsamayabilir. Çünkü insan genellikle korkularıyla mutluluklarını örter. Sonra da sadece yüzeye bakıp başka bir şey o..
En güzel hediyelerinden biri hayatın, henüz anlayamamış olmaktır.Hayat çok boyutlu ve sürekli değişen, durmaksızın ilerleyen bir film. İnsanın hayatı anlama çabası ise tek boyutlu ve fazlası..
Hepimiz bir aşk hikâyesiyiz. Öyle olmak zorundayız. Zira gül, bülbüller ötüşmeden başında - güzelliğin ne bilir? Kara toprağın, pür ışıklı güneşe aşkının meyvesidir çiçek; o sert ve küçük ..
Vurun ki tava geldiğimde "aşkla" içimdeki cevher çıksın ortaya.Ölüme en yakın yerde hayat taşar anın özünden. Çılgınca sevinçlere gebedir ıstırabın göbeği... Başka kanıt gerekir mi kâinatın de..
Söylesene “Şair”, kimdir şair? Kendi içine dalıp her defasında vurgun yiyen ve yine de ıssız derinliklerden kelimelerle hazineler çıkarma hevesinden vazgeçemeyen bir çılgın mı? Görülemez..
İnsan kendisini her neye 'zorlasa' şiddet uygulamış olur. Bu sevgi bile olsa fark etmez. Zorlama sevgi olamaz asla. Sevgi 'anlayışın' doğal ürünüdür. Eriştiği anlayış kadar sevmeye açıktı..
Hayat, ne kadar tam, güzel, iyi ve büyük olduğunu bilme fırsatıdır. 'Eksik' tamamlama fırsatıdır. 'Çirkin' güzelleştirme fırsatıdır. 'Kötü' iyileştirme fırsatıdır. 'Engel'..
İnsan, gerçekte olmayan 'hayatından' bağımsız; orada, sadece sessiz sedasız akıp giden hayatının filmini izleyen pasif bir gözlemci değildir. Evet doğrudur; adına 'Dünya hayatı' denen, sınırları ol..