Yaşadığım zaman dilimine bakınca uzakta hiçbir şeyin olmadığını, bir anının şu anınıza sızması için hatırlamanın yeterli olduğunu görüyorum. Ersin Karabulut'un Uykusuz dergisindeki Sandık İçi bölümü ve Proust'un "geçmiş zamanın izinde" serisi yaşam dönemlerinin birbirinin içine geçmesi bakımından kendime yakın hissettiğim edebi eserler.

Ne zaman biri para kazanmanın zorluğundan bahsetse 8. sınıfta para kazanmanın gerekliliğini anladığım zamanları hissederim. Dersler kötü, matematik zaten kötü. Liseden sonra üniversiteyi kazanamayıp işsiz kalacağımı ve işsiz insana o zamanki halimle biçtiğim akibet gereği fazla içkiden sarhoş olunca bayılıp sokak ortasında kalacağımı hayal ederdim. Başka olasılık yoktu: derslerim iyi olmazsa liseden sonra sokak ortasında kalacaktım. İşsiz kalma sorunuma okumaktan başka bir çözüm bulsaydım liseyi de üniversiteyi de okumazdım galiba.

Lise'de yabancı dil bölümünü seçerek üniversite sınavında çukurova üniversitesi ingilizce öğretmenliğini kazandım. Adana'daki ilk senemde tiyatro koluna yazıldım. Çalışmalarda kendi yazdığım tek kişilik oyunu oynadım,çalışmalarda çalıştırıcılarımızdan biraz övgü alınca beni altı aylık bir karmaşaya sürükleyecek bir düşünce belirdi aklımda: insanlarla fazla ilgilenmeyecektim.