Nazım Hikmet, sözdizimini tam anımsayamadım bir mektubunda şöyle diyordu: "Kıyısından bakılan okyanus/ Farksızdır Marmara açıklarından /Yani diyeceğim o ki Tulyakova /Okyanuslar büyük sevdalar gibidir /Seyredilmeye gelmez /Okyanus yaşanılır."

Bir hayatı sürdürüyoruz seyredilmeye gelmeyen. Oysa ‘dev’ ekranlardan izlenilen seyirliklerle kalmıyor kıyısında kaldıklarımız. Giderek hayata, insana, kendimize seyirci kalıyoruz ayırdına bile varamadan. Ömrüm boyunca peşimi bırakmayan şu iflah olmaz yolculuk isteğim, farklı bir anlama ulaşıyor belki böylece, 'anlama' adına bir çabaya dönüşüyor. Dalgalar arasında yitip gitmemek için, kılavuzluğu edebiyat ve felsefe vermek en doğrusu.