21.01.1981'de Dünya ve ahiret arkadaşlığı için, kıymetli eşim'le evlendik. Rabb'im(iz)'in Lutf'u ile (yetiştirmeye çalıştığımız), iki kız, bir erkek evladımız oldu. O'na sonsuz Hamd'ler olsun...

17.Ağustos.1999, Marmara Depreminde; herkesin çocuğu gibi, dünyalar iyisi 16 yaşındaki tek oğlumuzu, bizden daha çok sevdiği için, Huzûru'na aldı Yüce Mevlâ...Sonsuz Hamd'ler O'na.

Bize de şu fâni dünyada; daha doyamadan yanına aldığı, biricik oğlumuz'la birlikte, ORA' larda, beraber olabileceğimiz, Amel-i Sâlih'ler nasip eder İnşaAllah...

Spor yapmayı çok istememe rağmen, hiç spor yapamam. Gezmeyi çok arzu ederim, doğru-dürüst gezmeye fırsatım olmadı. Dolayısıyla hiç tatil yapamam!..Yapamadım!..

Evlenirken, benden öyle bir talebi olmamasına rağmen, her nedense eşime söz vermiştim; ''Evlenince seni çok gezdireceğim(!)...'' diye. Bu sözümü gerçekleştirememenin ezikliği, hâlâ içimi burkar.

Hep, ''iş!.., İş!.., İş!..'' yüzünden tabii ki.

İnşaAllah, bu sözümü daha güzel bir şekilde yerine getirebilmeyi nasib etsin Rabb'im...