savruk ezik bir yaşam olamazdı tabi.. herzaman yol almak gerekmekteydi çünkü.. önemli olan yaşamın karşılaştığın fırtınalarla değil gemiyi limana getirip getirmemenle ilgileniyor olmasını farkedebilmiş olmaktı.. bir nehirde akıntı varsa eğer, korkarak bakmamak ve cesaretli olarak atlayabilmekti serin sulara...insan en azından çabalarken boğuluyorsa kendini ölürken bile çok daha iyi hissedecektir...işte bu yüzden kıyılarda duramam..hiç durmadım ve bundan sonra da durmayacağım...