Ahmet YILMAZ

Normal günlerimizi “bayram”a döndürme gayreti içinde olmamız gerektiği halde, biz 3-5 günlük bayramlarımızı bile ağız tadıyla kutlayamıyoruz. Her türlü imkânlara ve şartlara sahip cennet vatanımızda, sanki bilerek veya bilmeyerek hayatı kendimize zehir etmeye, cehennem ıstırabı çekmeye bayılıyoruz. İnsan olmanın meziyetiyle aklımızın mantığımızın gösterdiği aydınlık yolda, sorumluluklarının ve görevlerinin bilinciyle hareket eden şuurlu vatandaş olarak daha güzel günlerde bayramlar yaşama azmi ve heyecanıyla dolmanızı arzusuyla, bayramınızı (maalesef zamanında yetiştiremediğim içingecikmeli olarak) kutluyor, güzellikler diliyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.

seni-nasıl-özledim

korka korka sonundan. sessizce mutlu sonla bitmesini dileyerek bekledim. öyle bulunmaz bir sevda öyküsünü su gibi içtim okurken. niye her güzel şeyin bir sonu -anlamlı ya da anlamsız- olmak zorunda? neden bu kural hiç değişmiyor? kim koymuş bu kuralı, neden yıkamıyoruz? içim çok acıdı, çok sızlıyor... sevgilerimle.

CEVAP

ilginiz ve değerli yorumlarınız için teşekkür ederim. oyunun kuralları, oyun kurucular tarafından çok önce konduğundan bizlere de oynamak kalıyor. Suyun sizi huzurla yıkamasını, yüreğinize mutluluk kelebekleri açtırmasını diliyorum tüm kalbimle -umutları ve düşleri kaybetmemek lazım-

yasamdan

son yazdıklarınız..keyifle tebesümle kalın

CEVAP

siz de hep gülümseyin ankaradan sevgilerimle....paylaşıldıkça güzel .......

yasamdan

bir inci seli gibi..

Filiz Hekimoğlu

Ellerinize sağlık, ne güzel dile getirmişsiniz yapılan eleştirilerin olaya olan etkisini. Dilerim yazınız bireylere biraz daha pozitif olmayı öğretir. Bu arada yazılarınızı zevkle okuduğumu belirtmek isterim. Saygılarımla başarılıarınızın hep yanınızda olmasını dilerim.

CEVAP

ilginize teşekkür ederim :) birazcık hoşgörü, empati ve pozitif enerji :) bu kadar zor olmamalı. Her konuda elbetteki söyleyecek sözlerimiz olsa da gerek uzman görüşü, gerek tecrübe yada bireysel düşüncemiz yapıcı eleştirilere ihtiyacımız var. ankaradan sevgilerimle

Aysen Ce

Yorumun için çok teşekkür ederim. Paylaşımlarımızın daimi olması dileğimle... Sevgiler!

Filiz Hekimoğlu

Ben de Ankara'dayım ve ben de sizin yaşadıklarınızı yaşayan biriyim. Ne güzel dile getirmişsiniz "evlilik aşkı öldürmüyor da saygısızlık, özensizlik ve bencillik elbiseleri üst üste giyildiğinde gömlek ağırlaştıkça ağırlaşıyor ve siz içinde kayboluyorsunuz" Ellerinize sağlık okumaktan ve üzerinde düşünmekten kendimi alamadığım ender yazılardan birini bizimle paylaşmışsınız, teşekkür ederim. Saygılarımla

CEVAP

değerli yorumlarınıza teşekkür ederim; beni mutlu etti. mutluluklar kadar acılar da paylaşılmalı "yaşam paylaşmaktan geçiyor" ankaranın soğuğuna inat hep gülümsemenizi diliyorum tüm kalbimle

yasamdan

HAYATINIZIN RENGİ “Bir zamanlar hayatı toz pembe görürdüm, ne güzel günlermiş onlar.. Her şey gözüme güzel görünürdü. Çok mutluydum. Başka türlüsü olmaz gibi gelirdi. Şimdi her şey geride kaldı. Hayatım çok renksiz. Ne yapmalıyım, bilmiyorum. Günlerim birbirinin aynı. Hayatım, alışkanlıklar zincirine dönüştü. Şöyle başımı alıp kaçma isteğim bile yok. Öyle bıkkınım." Hayatın renklerini hiç düşündünüz mü? Mutluluğun toz pembesiyle, mutsuzluğun simsiyahlığından başka renk yokmuş gibi davranırız. Bir de renksizlik. Oysa hayatın her döneminin renkleri vardır. Toz pembeyle siyah arasında doğanın nice rengi oynaşır durur. İçimizden fışkıran bir sevinç anının şafak kırmızısı nasılda sarıverir bizi. Her yanımız nasıl canlı, nasıl sıcaktır. Umudumuz birden bire kırıldığında nasılda soluverir. Bir kahverenginin kendi içinde kıvrılmış hüznünü duyarız. Belki içimizde bilmediğimiz bir ressam, nerede oturduğunu bilmediğimiz bir ışıkçı var. Yaşadığımız her anın her duygunun, her düşünceni

CEVAP

günümü aydınlattınız ................... yoğun ve bir okadarda stresli bir anımda elinizde ne kadar renk varsa bana gönderdiğinizi yüreğimde hissettim. Teşekkür ederim tüm kalbimle günümü aydınlattınız...... tam siyahın hakimyeti içinde kaybolacakken, telaşlı bir sarı ile karşılaştım ve kırmızı tüm gücüyle korudu beni:) bugün ankarada küçük bir çiçek açtırdınız; ankaranın ayazına inat

yasamdan

Tanınmış bir trapez ustası, öğrencilerinden sahip oldukları hünerleri göstermesini istedi. Öğrencilerden birinin içi korkuyla dolmuştu. Yere çakılıp düşeceğini düşündü. Bu korkuyla her tarafı buz kesti. Kasları gerilmişti. Kaslarının hiçbirini hareket ettiremiyordu. "Ben başaramayacağım yapamayacağım!"demeye başladı. Öğrencisinin o an başarılı olmazsa, bir daha aynı cesareti toplayamayacağını düşünen hocası, birden onu kucakladı ve şu sözleri söyledi: "Yüreğini trapez çubuğuna at, vücudun mutlaka takip edecektir onu!"...

CEVAP

yüreği hep çocuk kalanlara :) mesajınız yerine ulaştı......

yasamdan

uzun yıllar iletişim, ekran önü haberin saati, akrebi yelkovanı derken hızla akan süreçte şimdi hem yazıyor, hem sizin gibi koçluk yapıyorum..fazlasıyla deşifre olmadan hayatın her noktasına renkleri koymak bakıtğımda gülümsetiyor. ister istemez bugünlerde malum gündemin içerisinde yine çok özel birilerine yön veriyorum.sabah şunu fark ettim, anlattıklarımda 'şöyle olsun' dediklerimde mutlu olduğumu. bu durumda gamzelerim inadına firarda..yarın sabah ankara'dan misafirlerim var.bu arada ankara ya tebesümle merhaba tekrar..aslında bir şeyi aradım.zaman zaman kurumdayken inerdim stüdyolara aklıma geleni seslendirirdim.sanırım ses ve yazı rengi tanrımın bana armağanı.hayatın renklerini arıyorum bulup yollayacağım.sonra imkanı olursa o ses kaydını yollarım size.dilerseniz..

CEVAP

imkan olmalı, yaratılmalı ............... dilemek ne demek isterimmmmmmmmmmm ankaradan sıcacık bir gülümse ve mugda bir kahve gönderiyorum kokusu tüm odayı saran