Bu nasıl anne?

Abartıyı sevmem. Yapmam da. Abartı yapanları ve palavracıları da hiç sevmem!.

Tam onbeş dakika hıçkıra hıçkıra adeta ciğerleri koparcasına iki yaşındaki erkek çocuk, bebek arabası üzerinde ayaklarıyla tepinerek Taksim alanındaki büyük Otelin önünde ağlıyordu. Kemere bağlı olmamış olsaydı kendisini yerlere atacağından emindim.

Uzun süre ağlamakta olduğu her halinden belli olan çocuğu, annesiyle birlikte bebek arabasıyla Taksim alanı girişinde dikkatimi çekti.

Annesinin ilgisizliği beni rahatsız etti.

Alan boyunca çocuğunu ne zaman susturacak ve telkinde bulunacak diye uzaktan takip ettim. Çünkü çocuğun acı çekmesine razı olamamıştım.

Alandan Otel yakınındaki köşede durup elindeki cep telefonundan başka bir şeyle ilgilenmediğini ve avazı çıkana kadar ağlamaya devam eden çocuğun durumuna daha fazla tahammül edemeyerek elli metre uzağından dönüp genç annenin yanına gittim.

Arap turist misafirlerimizden olduğu her halinden belli olan kadına İngilizce dilimin döndüğü kadarıyla çocuğunun ne istediğini ve neden ağladığını sordum.

Turban kullanmayan yarım modern görünümlü oldukça güzel kadının yüz ifadesindeki merhametsizliğini donukluğunu ve acı çekmekte olan çocuğunun o andaki durumundan rahatsız olmamasına şaşırarak çocuğun başını okşadıysam da susturamadım. Belli ki hem inat hem de annesine çok kızmaktaydı çocuk.

Tekrar kadına dönerek, lütfen çocuğunu bir yere oturtmasını ve okşamasını rica ettim ama nefile. Sanki çocuğu yırtınırcasına ağlamıyor, bağlı bulunduğu bebek arabası içinde isyan etmiyordu. Duyarsız ve umursamaz durumuna daha da sinirlendim.

Otelin kapısında içeri girerek güvenlik birimlerinden İngilizce konuşabilecek ve genç anneyi ikna edebilecek birini aradım. Yardımcı oldular. Az sonra ağlamakta olduğu çocuğun yanına gideceklerini söylediler. Teşekkür ederek Otel kapısından ayrıldım ve uzaktan beni çok etkilemiş olan çocuğu gözlemlemeye başladım.

Sanırım genç ve merhametsiz kadın Otel'den yardım istediğimi görünce etkilenmiş olacak ki, çocuğunu kafedeki masanın birine oturtarak telkinde bulunduğunu ve okşadığını gördüm.

Çocuğun o çığlıkla ağlamasını keserek sustuğunu görünce çok mutlu olmuştum dün öğle saatlerinde.

Bazı kadınları tenzih ederek şunu ilave etmek isterim.

Neyse bir şey söylemeyim!

Demem şu ki, ilk defa böyle bir anne gördüm.