Çay dostdur, candır..

Çoktandır aklımda, yazmak istiyorum, fırsat olmadı başka şeyleri düşünmekten. Hayatınızın değişmezse değişmezi , fakirin de zenginin de sofrasında eksik olmayan "Türk çayı" hakkında bayadır kafa yoruyorum. Dikkatimi çekti ve bir çok kez gözlemledim. Türk insanı için çay sanki her "derde deva" bir ilaç gibi.

 

Günümüze sabah çayla başlar ve bu başlayan günü de çoğu akşam çayla uğurlarız. Bir dostu ziyaret ederiz, hal hatır sormak için. İlk sorulan soru "çay var içermisin?" olur. Birde hep vardır hazırda. Tükenmeyen bir kaynaktan akar gibi. Kimi fokur fokur bütün gün kaynatır mutfağında, kimi semaver keyfine bayılır.

 

Moraliniz bozuktur, dertleşmek için güvediğiniz birinin yanına gidersiniz. İlk tepki "bir çay doldurayımda, anlat derdini" olur. Sanki o çay bütün dertleri hafifletecektir. Yada, daha rahat akacaktır dilinden canını sıkan sözler. 

 

Çarşıda, pazarda, iş yerinde eksik olmaz. Esnafın en büyük kozudur çay. Berberde sıra beklerken bir bardak çay geçen dakikaların eziyetini hafifletir. Bir kamuflaj gibi unutturur zamanı. "Bir çay daha iç öyle gidersin" diye uğurlar esnaf seni . Misafir olduğun evde aynı cümlelerle uğurlar seni ev sahibi.  Yolculuğuna eşlik eder, arkandan su dökmezler belki ama , bir çay daha içip gidince o hisse kapılırsın bir an.

 

İstanbullunun en büyük zevkidir; Vapur yolculuğunda çay içmek. Elinde sıcak ince belli bardaktan yudumlarken çayını, dalar gözlerin boğazın mavisine. Dertlerine, günün yorgunluğuna derman olur adeta. İstanbul manzarası daha bir güzel gelir gözüne, çayın tadını alınca dudaklarında. Unutursun Kabataş`tan - Kadıköy`e geçerken İstanbul`un kalabalığını, trafiğini, grafiğini. Haaaa bide simit en iyi dostudur çayın. Açlığına derman olur mesela. Yolculuk sırasında taze bir simit ve sıcak bir çay.... Bu samimiyet yoktur başka bir şeyde. Boğaza karşı içilen çayın keyfi ise, hiç bir şeye benzemez. Huzuru bulursun Kanlıcanın orta yerinde, bakarken Hisar`a doğru.

 

Birde yemekten sonra illaki bir çay ikram edilir misafirlikte. Miğdene derman olur. Yemek sonrası cila gibidir çay içmek hep birlikte.  Muhabbetin balı yağıdır çay. Bütün yorgunluğumuzu alır, ferahlatır bizi. Ayrıca insanlar arasındaki muhabbete ve kaynaşmaya da vesile olur. Zaten bizim çayımızın şekeri muhabbettir.

 

İnce belli bardaktaki tadı, hiç bir bardak veremez türk çay`ına. Bir kadının beline sarılmaktan zevk aldığımız gibi , sarar parmaklarımız çay bardağını. Sıcaklığı içimizi ısıtır kış günlerinde. Rakının tadı bile çay bardağında farklı olur. Bir keyif, bir tarzdır bu kültürümüzde.

 

Değişmezidir türk insanı için. Çay candır, sıcaklık, samimiyettir. Çay derde derman, sohbete vesiledir. Çay huzur ve barıştır. Dikkat edin çay içerken kavga etmez insanlar. Çünkü çay dosta, sevdiğine ikram edilir.

 

Aslında büyüklerimiz kısaca özetlemiş olayı; 

 

"Gönül ne çay ister, ne çayhane, Gönül muhabbet ister çay bahane” . Bu deyim mevzudaki durumu anlatmaya yetiyor ve artıyor aslında..

 

Bu nedenle bende gidip bir bardak çay doldurayım bari kendime ......:)