Çocukla "çocuk" olan bir Başbakan!

Başbakan Ahmet Davutoğlu için "çocukla çocuk olan Başbakan" demek yerinde olur sanıyorum...Dilimizde bu deyim daha çok, çocuk karşısında  "çocuksu" kalan, yaşının gereğini yapamayan büyükler için kullanılır ancak ben bu anlamda söylemiyorum.

Benim söylediğim, Sayın Davutoğlu'nun gerçek anlamda çocuklarla birlikteyken çocuklaşmaşmasıdır....İçindeki çocuğu yaşatan bir ruh halinden bahsediyorum.

Başbakanlık gibi, ülkenin ikinci makamını işgal eden, ilmi titri ile uluslararası tanınmış bir insanken, pek çok benzeri insanın aksine, içindeki çocuğu öldürmemiş Sayın Davutoğlu...

Bugün, 23 Nisan törenlerinde de daha önce başka vesilelerle de sürekli gözlemlediğimiz, Sayın Davutoğlu'nun çocuklarla çok samimi ve çok doğal ve çok çocuksu iletişim kurabildiğidir.

Başka liderlerle zaman zaman çocuklarla muhatap oluyor; ancak Sayın Başbakanınki bunlardan ayrı...Diğer liderler, çocuklarla ilgilelirken"büyük"lükleri yerinde duruyor; aslında biraz  da siyaset yapıyorlar, bu belli oluyor...Ama Sayın Davutoğlu, çocuklarla bir araya gelince, bir çocuk gibi mutlu olduğunu hissettiriyor.

Bir ülkenin başbakanının "çocuklarla çocuk olması" kadar güzel bir şey olamaz. Devleti ve devlet adamlığını soğuk yüz, asık surat sanan anlayış son yıllarda zaten pirim yapmıyordu ama Ahmet Davutoğlu'nun çocuksu çehresinde tamamen yok oldu.

Yani öylesine bir masumiyet, öylesine bir samimiyet yansıtıyor ki bu çehre, bir an Sayın Başbakan'ın işi gücü bırakıp çocuklarla misket oynamaya çıkacağını sanıyorsunuz... Böylesine çocuk kalabilmek, herhalde, İslami ve insani bir ihlasın ve içinde bir merhamet ağacı yetiştirmenin sonucudur.

23 Nisan dolasıyla gelenekleşen devlet makamlarını çocuklara bırakma adeti bu yıl da yapıldı mı izliyemedim ama şu kadarını söyleyim ki, Başbakanlık koltuğunu bir çocuğa bırakmaya hiç gerek yoktu.

Çünkü, zaten o koltukta bir "çocuk" oturuyor...

İyi ki de oturuyor!