Dilden Dökülemeyen Bir Takım Şeyler

 Herkes yazmanın iyi bir şey olduğunu söyleyip duruyor.

 Üzgünsen yaz, mutluysan yaz, dertliysen yaz, yaz babam yaz.

 Bana da iyi geliyor yazmak. Bazen insanlara söyleyemeyip içimde kalan bazı şeyleri kağıda yazıyorum. Hem de öyle bir hırsla yazıyorum ki sanırsınız karşımda biri var ve yazdıklarımı direkt ona söylüyorum.

 Güzel bir şey yazmak. Elinin kıvraklığından çıkan o tuhaf şekillerin bembayaz bir kağıtta anlam kazanması. Ve onları görüyor olman çok güzel.

 Duygularına ortak yazmak. Sonuç olarak ne anlattığın o kağıt ve senin aranda, ne için yazdığın, kim için yazdığın.

 Rahatlatıyor. İçinde belki de kapana kısılı olanları dışarı kusuyorsun. Korkmuyorsun da hem, doğrudan serbest bırakıyorsun. Bazen de, o anda aklına gelen birden yazdığın herhangi bir kelime ile kendini buluyorsun.

 Hadi şimdi itiraf edelim; ben ve benim gibileri ancak yazmak paklar. Dilden dökülemeyenler kağıtta patlar.