- Kategori
- Şiir
Dokun
kaygan kayalardan kayarken ruhun
içinde tarifsiz bir duygu
ateşe tav olan demir gibi
yüzünde ışıldarken aşk, can yanar
beyazı gördüm sanrısında
kara çalınır içre
kıl boynun eğilir, kul olur
sevda karadır / kara sevda/dır
gayri yol yokuş
yol dar, yol rehbersiz
dünyayı görmeyen göz sende
dört duvar yalnızlığın/ı
oyduğun çentikler çoğalır
kalbindeki hallaç vurur durmadan
ıskaladığın çok şey bu yüzden
bilmezsin
beklersin zamanı el mecbur
aşkta beklemek sonsuz /dur
ıssız bir adada
denizden geçecek gemiyi beklemeye
dayanırsa kalbin
dokun aşka hiç bekleme
4 Şubat 2011
Hâdiye Kaptan
- c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir