Dostlarımız İçin Adalet Ne Zaman Yerini Bulacak!

Küçücük bir yavru köpekten ne istediniz. Bu yazıyı yazarken o kadar üzgün ve kızgınım ki kelimelere sığdıramıyorum. Ne hakkınız var bacaklarını kesip çaresizce onu ormana atmaya. Yeter artık! Bu kaçıncı! Hayvanlara ve insanlara yapılan işkence ve kötü muamelenin sonu gelmeli bir an önce.  Böyle bir vicdansızlığı yapanların en ağır suçları almaları gerekiyor.

Bugün bu kötülüğe artık daha fazla dayanamayan dostumuzu kaybettik. Olayın Sapancada olduğu tesbit edildi. İldeki Belediye Başkanına büyük iş düşüyor, bu canileri bir an önce yakalamak sizin göreviniz. Hiçbirşey sözde kalmamalı, bir an evvel harekete geçilmeli. Olaylar unutturulmamalı yoksa geleceğe daha güvenli bakmak imkansız.

Sadece belediyeye değil, oy toplamak için birçok farklı konuda konuşan milletvekillerinede sözüm. Niçin seçim konuşmalarında bir tane bile milletvekili adayının hayvan hakları konusunda en ufak bir önerisi yada konuşması bulunmuyor. Lütfen kanunları daha da ağır hale getirelim ki böyle caniler cezasız bırakılmasın. Unutulmamalı ki bir toplumun en önemli değeri hakları korumaktır, önce bununla başlamak lazım. Aramızda bu tarz kötülüklere şahit olanlar derhal yetkili makamlara gitsin. Hayvan hakları şikayet ihbar hattı ve masaları daha çok devrede olmalı, çünkü aktif bir iletişim bağı bu olayların suçlularını bulmayı kolaylaştırır. Gerekirse şehir içi ve dışındaki alanlardaki mobeseler dahada çoğaltılmalı, yeterki böyle olayların son bulması için.

Yalnızca kurumlara değil ama ailelerede çok iş düşüyor. Kimse kusura bakmasın ama sadece çocuk sahibi olmak bir marifet değil. Ağaç yaş iken eğilir diye boşa söylememişler. Lütfen çocuklarımızı hayvan sevgisi aşılayarak eğitelim. Onlara hayvanlara güzel davranmayı öğretelim, taş atmayı değil. Unutmayalımki bu canilerde zamanında birer çocuktu. Eğer sevgi dolu çocuklar yetiştirmezsek, yetişkin olduğunda problemli bireylerle toplum olarak uğraşmak zorunda kalırız. Vakit buldukça,çocuklarınızı küçük yaşta  yurtdışında ki gibi hayvan çiftliklerine, barınaklara götürünki hayvan dostlarımızla daha insancıl bir ilişki içinde olmayı öğrenebilsinler.

Bireysel olarak bizlere düşen görevse inadına sevgi aşılamaya ve hayvan dostlarımızın haklarını korumaya devam . Ve asla bu tarz kötülüklerin cezasız kalmasına göz yummamak. Buradan hepbirlikte bir kocaman SÖZ verelim o zaman.

Küçük dostumuzun anısına gitsin bu dizelerde...

Toprak gibi sessiz olduğum an
bil ki;
Şimşek gibi gökte gürlüyor feryadım...!
                                                                   Hz. Mevlana